maandag 29 september 2014

Boek: 'Wijze mannen' van Susan Smit

Susan Smit schreef het boek ‘Wijze mannen’ in navolging op haar boek ‘Wijze vrouwen’ en heeft als ondertitel ‘wat we van mannen kunnen leren’.
Tja, wat kunnen we van mannen leren?
Ik ben eens nagegaan wat ik van de geïnterviewde mannen heb geleerd.

* Zonen in hun puberteit hebben een vader of ander mannelijk rolmodel nodig om te groeien van kind naar volwassene. (Ton van der Kroon)

* Blijf je ook als volwassene verwonderen om de wereld om je heen, zoek het avontuur en blijf leergierig. (Redmond O’Hanlon)

* Wees trouw aan jezelf, aan je eigen hart. Dit geeft je de ruimte om van jezelf te houden en daarmee stelt het je in staat onvoorwaardelijk van anderen te houden. (Arthur Japin)

* Als je emoties doorvoelt, transformeren ze vanzelf in een kwaliteit. Die kwaliteit kan je gebruiken om de problemen op te lossen waaruit de emoties zijn ontstaan.
Ongewenste emoties hebben een helende rol. Je moet ze dus niet wegdrukken of ontkennen, maar juist erkennen, desnoods uitvergroten. (Marinus Knoope)
(Hier wil ik nog wel wat meer over weten en ik heb dan ook twee boeken van hem op mijn wensenlijstje gezet.)
Marinus Knoope heeft trouwens een mooie levenshouding: Elke ochtend denkt hij: ‘Ik ben benieuwd wat ik vandaag allemaal zal meemaken.’ Wat dan weer past bij de wijze les van Redmond O’Hanlon.

* Geen mens is in wezen slecht. Het zijn de omstandigheden die kunnen maken dat iemand slechte dingen doet. (Max Moszkowicz)

* Volg je eigen hart, je eigen behoeftes, dat wat jij belangrijk vindt. Maak je los van de eisen en verwachtingen van de maatschappij. (Alain de Botton)

* Ga om met mensen die jou zien zitten en die jouw gedrevenheid delen.
De enige manier om te overleven is uniek zijn, maar wel een uniek zijn die bij jouw talenten en persoon past. (Joop van den Ende)

* ‘Liefde begint met liefdevol kijken naar jezelf’.
‘Ware liefde betekent de ander nemen zoals hij is met al zijn sterke en zwakke kanten.’ (Thich Nhat Hanh)

* Bij spiritualiteit draait het niet alleen om contact met het hogere (de hemel), maar ook – juist! – met de aarde. (Tijn Touber)

* ‘Je kunt niet denken én tegelijkertijd bewust zijn van je ademhaling. Bewust ademhalen zet je verstand stil. Je bent dan klaarwakker en heel alert.’ Dat is de kracht van meditatie en de kracht van zijn in het Nu. (Eckhart Tolle)


* ‘Waar we aan denken, waar we aandacht aan schenken, wordt groter en krachtiger.’
Dus niet denken aan wat je níet wilt, maar juist aandacht schenken aan wat je wél wilt. (Wayne Dyer)

* Magie heeft niets te maken met bijzondere krachten, maar juist met scheppingskracht, ook wel gedachtenkracht. (Paulo Coelho)

* ‘Een heer van stand zijn is een kwestie van innerlijke beschaving.’
‘Geluk bestaat in de kleine romantiek van het dagelijks leven.’ (Maarten Toonder)

* ‘Door het “wij tegen hen”-denken te beëindigen kun je een einde maken aan oorlog. Er is alleen “wij”, niet “zij”. Er is zelfs geen “ik”, er is alleen “wij”.’ We zijn allen verbonden en als we dit allemaal zouden voelen en erkennen, zou niemand meer een ander pijn doen. (Deepak Chopra)
Daarnaast beweert hij dat iedereen een eigen functie heeft, gebaseerd op onze talenten en verlangens, waarmee we het grotere geheel kunnen dienen.

* ‘Realiteit is meer dan de waarneembare materie van atomen en deeltjes.’ (Ervin László)


Door het boek per hoofdstuk nog eens door te nemen, heb ik er flink wat “wijze lessen” uit kunnen halen. Ik zie wel een overeenkomst tussen de lessen. Het heeft te maken met het bewust leven dat ik nastreef. Met jezelf niet verloochenen, je eigen kracht ontdekken, van jezelf houden. Als dit lukt, als je erkent dat JIJ er mag zijn, dan kan je er ook zijn voor de ander.

Liefs, Esther



maandag 22 september 2014

Voorlezen - wat lees ik zoal voor?

De meeste avonden breng ik de kinderen naar bed en daar hoort voor ons zeker voorlezen bij. Maar wat lees je voor als je drie kinderen, die variëren in leeftijd van inmiddels 8 tot bijna 13 jaar, gelijktijdig wilt vermaken?



De boeken van Carry Slee over Iris en Michiel of de boeken van Jacques Vriens over Wouter en Mieke heb ik nog heel lang voorgelezen – en nog pak ik af en toe een verhaal over een naderende feestdag erbij uit het boek ‘Nog een nachtje slapen’. Alhoewel de hoofdpersonen peuters en kleuters zijn, zitten ook de oudsten te luisteren en te lachen om de grappen.


Annie M.G. Schmidt werd ook gewaardeerd, vooral de boeken over Pluk en Abeltje. Jip en Janneke hebben de kinderen echter nooit echt leuk gevonden. Eens een keer een verhaaltje toen ze nog peuter of kleuter waren, maar zelfs dan kon het ze niet echt boeien. Toch niet zo tijdloos dus.





De boeken van Paul van Loon over Dolfje Weerwolfje en later Raveleijn zorgden zeker wel voor drie stille kinderen.
Op een gegeven moment had ik ook die uit en werden alle verhalenbundels met korte verhalen vervelend. Er was en is duidelijk behoefte aan langdurige verhalen.


Toen heb ik de gok gewaagd naar C-boeken over te stappen. (Tegen het advies van de bibliothecaresse in, want dat zou veel te moeilijk zijn, zeker voor Ayla.)
Als kind heb ik de boeken van Thea Beckman en Jan Terlouw nooit gelezen. Die las iedereen al, dus deed ik het niet, dwars als ik kon zijn. Nu, als moeder, heb ik ze – al voorlezend – alsnog gelezen.
Bij de jongste vroeg ik dan wel eens terug wat ze gehoord had. Ze kon het verhaal altijd goed navertellen, voor mij het teken dat ze het boek begreep en dat ik door kon lezen. Moeilijke woorden licht ik toe (ook voor de oudsten is dit soms nodig) en soms praten we wat over de inhoud; over wat zij zouden doen in die situatie, of hoe anders het is in vergelijking met hun leven.



Nu ben ik bezig in het derde boek van een trilogie van ieder zo’n 300 bladzijden. Het gaat over Het Huis Elfae en is geschreven door Mariëtte Aerts. Een fantastisch verhaal wat ik vorig jaar zelf heb gelezen (zie mijn boekrecensie). En ook nu kijken ze er weer naar uit als ik verder lees, omdat ze willen horen hoe het verhaal verder gaat.




Voorlezen, een gezellig, knus moment, een mooi moment om met de kinderen de dag samen af te sluiten.


Hoe doen jullie dat?
Wat lezen jullie voor en lezen jullie de kinderen tegelijk voor of afzonderlijk?


Groetjes, Esther

maandag 15 september 2014

Waar zijn mijn grenzen?

Het lijkt wel alsof ik dit schooljaar mijn grenzen niet goed weet te vinden. Aan het einde van de schoolweek ben ik echt moe. Ook lichamelijke klachten vertellen mij dat ik te veel heb gevergd van mezelf.
(Ik ben alweer in de valkuil van chocola getrapt, maar dat werkt toch echt averechts. En dat heb ik sinds twee weken weer onder controle – voor zolang als het duurt.)

Ik neem me iedere vrijdag weer voor om de volgende week wél twee middagen naar bed te gaan. Ik geloof dat me dat tot nu toe één keer is gelukt. (En het werkte toen wel!)
Maar die andere weken komt er steeds weer wat tussen. Ik weet dat ik dat zelf doe. Dat ik er zelf voor moet zorgen dat ik wel die rust pak. Dat ik de laptop uit kan zetten, dat die ene boodschap kan wachten, dat de rommel niet wegloopt.


Afgelopen week ben ik – heel bewust – ’s avonds op tijd naar bed gegaan en had me zelfs na het avondeten al bedklaar gemaakt (make-up eraf, makkelijk zittende kleding aan). Ook had ik weer tijd ingeruimd voor een paar yoga-oefeningen voor het slapen gaan.
Toch voelde ik me in de loop van de week steeds wat moeier worden. En toen lag ik dus op vrijdagavond al om half tien in bed en ook zaterdagmiddag heb ik mijn bed opgezocht. Ook schoot de yoga in de loop van de week er toch weer bij in – te moe.

Dat moet toch anders kunnen!


Deze week ga ik het opnieuw proberen. Maandag en vrijdag ga ik overdag even op tuk.

Vaak denk ik dat ik dan – door de middagdutjes – aan minder dingen toe kom. Dat het “zonde van de tijd is”. Maar misschien (of eigenlijk: waarschijnlijk!) is het juist wel andersom: door te rusten krijg ik meer energie en ben ik actiever de rest van de dag en de rest van de week.

Het is eerste tukje heb ik al gehad. Nu de kunst om mijn voornemen door te zetten.


Groetjes, Esther

maandag 8 september 2014

Ayla 8 jaar!

Gisteren nog maar 7. Dat klinkt nog jong. Jonger dan ze zich gedraagt en jonger dan ze eruit ziet.
Nu 8 jaar. Klinkt toch al een stuk ouder ;)

Vandaag "zomaar" een aantal foto's van het afgelopen jaar.

 Al een hele dame (sept 2013)
De Fruitella prinsessendag (febr 2014)

Lekker banjeren bij het water (mei 2014)
Tijdens een fotoshootdag van Dyona
(aug 2014)





Klaar om uit te delen (8 sept 2014)

Ik ben verliefd op dit meisje. Mag wel, toch?

Liefs, Esther

maandag 1 september 2014

Een doorsneeweek

De scholen zijn nu in heel Nederland weer begonnen. Zelf zitten wij alweer twee weken in het schoolritme en ik kan wel zeggen dat er ook echt wel weer een ritme begint te komen.
’s Morgens proberen we vijf voor acht te vertrekken. Voor Ayla en mij wordt dit vaker acht uur – of een paar minuten over acht – maar die speling hebben we. Als ik vanaf school meteen weer huis fiets, kan ik om kwart voor negen thuis zijn.


Twee keer per week fiets ik door naar de moestuin. 
Iedere keer valt er nog wel wat te oogsten (bietjes, courgette, de laatste sperziebonen, snijbiet, andijvie en soms nog wat sla) en ook wil ik steeds weer wat opruimen, zodat ik over twee maanden ofzo kan gaan genieten van de periode dat ik niet naar de moestuin hoef. Want ook al vind ik het tuinieren heerlijk, ik verlang ook elke keer weer naar de tijd dat daar even niets hoeft.
Thuis gekomen ga ik dan de oogst verwerken en mij verkleden. En dan is het al weer aan het einde van de ochtend. Soms nog even een dutje of wat rommelen op de laptop. Tussendoor lunchen en dan is het alweer tijd om weer naar school te fietsen.

Op een andere dag in de week – meestal de woensdag – ga ik thuisgekomen meteen door in de auto om boodschappen te halen. Op donderdag ben ik overblijfkracht op school en blijf ik in Castricum bij mijn ouders. Een goede dag om hen in huis te helpen, bij te praten en samen te fröbelen.
Dan blijft er nog één dag over en die hoop ik te gaan gebruiken om te creëren op wat voor gebied dan ook.

De jurk
Ayla maakte zelf de pijl en boog
Vorige week heb ik een (verkleed-)jurk voor Ayla gemaakt en deze week is de bedoeling dat ik een memobord ga maken voor haar nieuwe kamer, ze is tenslotte volgende maandag jarig.
Nooit gedaan, zo'n memobord. Gewoon doen, dan komt het vast goed. Al doende krijg ik dan weer ideeën voor mijn webwinkeltje, want ook daar wil ik graag voor aan de slag.
De materialen voor het memobord
En tussendoor wordt het huishouden gedaan en de kleine boodschapjes gekocht.

Dus zo ziet mijn week er een beetje uit.


Groetjes, Esther